رد پای دلالان در صنعت نفت آبادان

آبادان نیوز _ چنانچه که از نحوه جذب بازیکنان داخلی و خارجی توسط باشگاه صنعت نفت بر می‌آید، باز هم دستانی برای نابودی این تیم به قیمت کسب منافع شخصی در میان است.

تیم فوتبال صنعت نفت آبادان با نتیجه‌ای که روز گذشته مقابل هم‌تای مسجدسلیمانی خود در این شهر کسب کرد، به همراه نفتی‌های شمال خوزستان به عنوان دو کاندید اصلی سقوط به دسته پایین‌تر معرفی شدند و تنزل جایگاه این دو تیم در فاصله ۱۰ هفته باقی مانده تا پایان فصل جاری لیگ برتر، بیش از هر زمان دیگری محتمل‌تر شد.

در چند فصل گذشته، باشگاه آبادانی با معضلات مالی بسیاری دست و پنجه نرم کرد و در سال جاری با وجود بهبود اوضاع مالی، مشکلات ناشی از عدم ثبات و تصمیمات اشتباه مدیریتی در انتخاب مربیان، سیاست‌گذاری و جذب بازیکن، این تیم را به پرتگاه سقوط سوق داد.

اما تنزل جایگاه صنعت نفت را نباید تماماً به مسائل مربوط به کیفیت بازیکنان و مربیان این تیم نسبت داد، چرا که مسائلی در پشت پرده وجود دارد که برای هواداران این تیم مبرهن و نزد اصحاب کسوت و رسانه مشخص است، مسائلی که باشگاه صنعت نفت آبادان در سال‌های اخیر درگیر آن بوده و همواره نیز از این حیطه لطمات و ضربات غیر قابل جبرانی متحمل شده است.

به خدمت گرفتن بازیکنان بی‌کیفیت داخلی که عمدتاً یا از تیم‌های سابق خود به دلیل فقدان بار فنی لازم کنار گذاشته شده بودند و یا با پا سن گذاشتن، باشگاه دیگری خواهان ایشان نبوده است، یکی از معضلاتی بوده که باشگاه صنعت نفت در حیطه فنی دستخوش آن بوده است، حتی بازیکنانی که به زعم دوست‌داران این تیم از بومی‌های متعصب باشگاه صنعت نفت هستند، در دوران اوج برای دیگر باشگاه‌های خوزستانی و خارج از استانی توپ زدند و دوران پایان فوتبال خود را که کمترین آورده فنی را به همراه داشت، در تیم شهر خود گذراندند، که کم نبودند این قبیل بازیکنان که دوران افول خود را به یاری شهری بردند که در زمان لزوم به آن نیاز داشت.

امید شریفی‌نسب، حکیم نصاری، طالب ریکانی، محمد عبدالله‌زاده، رضا یزدان‌دوست و ... از این قبیل بازیکنان هستند که گرچه در برهه‌های متفاوتی به این تیم بازگشتند، اما فایده‌ای برای تیم خود نداشته و صنعت نفت، تنها حسن ختامی برای دوران حرفه‌ای این بازیکنان بود.

در مورد دیگر بازیکنان غیر آبادانی که در چند سال اخیر به آبادان سفر کرده و به زعم خود برای ارتقای بار فنی این تیم جذب صنعت نفت شدند نیز چنین موضوعی صدق می‌کند که حسین کعبی یکی از همین بازیکنان بود. همچنین کم نبودند بازیکنانی که در با گام نهادن به دوران رکود، با آمدن به این تیم در صنعت نفت چهره شدند و در میانه فصل، با قرارداد‌های فاجعه‌باری که با ایشان بسته شده بود، به راحتی صنعت نفت را ترک کردند، بدون اینکه آورده مالی برای این باشگاه داشته باشند.

اما در بخش بازیکنان خارجی، داستان برای نفتی‌ها فرق می‌کند و عمده انتخاب‌های این باشگاه در چند سال اخیر، نتوانست انتظار هواداران و کادرهای فنی را برآورده کند، بازیکنانی که هیچگاه مشخص نشد از طریق چه کانالی و بر پایه چه سیاستی و بر اساس کدام توانایی جذب تیم صنعت نفت شدند.

به‌جز بازیکنانی که در دوره سرمربیگری فراز کمالوند، به آبادان آمدند، این تیم در هیچ دوره‌ای این قبیل بازیکنان را با چنین کیفیتی به خود ندید، سوای اینکه در آن فصل به دلیل مشکلات مالی و حواشی سرمربی وقت، نتوانست از این پتانسیل بهره لازم را ببرد و صنعت نفت در نهایت با عنوان هشتم این رقابت‌ها، به کار خود پایان داد.

اما در سایر فصول، رد پای دلالان و واسطه‌ها مشهود به مشاهده بود، بازیکنانی که با عنوان مهره‌های خارجی به خدمت این تیم گمارده شدند، در حد و اندازه‌های لیگ ایران هم نبودند، چه برسد به اینکه بخواهند به عنوان یک بازیکنان خارجی با دستمزدهای دلاری، آورده فنی برای فوتبال ایران داشته باشند. بازیکنانی که برخی از آنها حتی اندازه ۹۰ دقیقه برای صنعت نفت به میدان نرفتند اما نفع خود را از منابع بی زبان این باشگاه برده و قطعاً در این میان، افرادی هم ذینفع بوده که از بی‌فایدگی این بازیکنان، بهره لازم را کسب کردند.

در فصل جاری اما، باشگاه صنعت نفت این سوءمدیریت‌ها را به اوج خود رساند، در جایی که اولین جذب خارجی تیم صنعت نفت یک بازیکن اصالتاً تاجیک بود، فوتبالیستی از کشوری که وجاهت فوتبالی در قاره کهن را ندارد و قاعدتاً از فوتبالی با سطح پایین‌تر، به کمکی تیمی آمد که فوتبالش جزو برترین‌های قاره آسیاست، اما مطابق انتظارات بار فنی پایین او انتظارات را برآورده نکرد، کمکی به تیم صنعت نفت نشد و در پایان هم با یک مصدومیت عجیب و غریب، در میانه راه، کارش با صنعت نفت به پایان رسید.

اصرار مدیران صنعت نفت به جذب بازیکنان خارجی به اینجا ختم نشد و در میانه راه، یک بازیکن با ملیت اروگوئه‌ای به مجموعه این تیم افزوده شد که پس از کش و قوس‌های فراوان بر سر مجوز استفاده از وی، سرانجام در چند بازی اخیر برای صنعت نفت به میدان رفت اما سطح این بازیکن نیز نه تنها از بازیکنان داخلی بالاتر نبود، بلکه در حد بازیکنان سطح دوم فوتبال ایران هم نشان نداد.

دیگر جذب نفتی‌ها، یک بازیکن دو رگه ایرانی-کویتی بود که از قضا، کارنامه نه چندان موفق او در لیگ قطر و آمار نه چندان جذاب او در فوتبال حاشیه خلیج فارس، همه چیز را از ابتدا برای اهالی فن شفاف ساخته بود، اما فارغ از نظرات کارشناسی و حتی مشاوره‌های سطحی، مدیران باشگاه صنعت نفت به کار خود اصرار ورزیده و «علی فریدون شاحسینی» را جذب کردند، اما در جایی که این قبیل بازیکنان باید در میانه فصل به یاری یک تیم فانوس به دست بشتابند، او هم دردی از صنعت نفت دوا نکرد و تا کنون در تمام بازی‌هایی که نامش در فهرست صنعت نفت بود، حتی یک بازیکن ۹۰ دقیقه‌ای نشان نداده است.

جلیل مزهر، دیگر بازیکن صنعت نفت با ملیتی عراقی است که مطابق پیش‌بینی‌ها، این هافبک جوان هم ساخته و پرداخته دست دلالان برای نهادن در کاسه صنعت نفت بود و بار فنی پایین این بازیکن، چشم تماشاگران را عادت داد که این بازیکن را یا از روی نیمکت و یا از روی سکوها، دنبال کنند.

اما حرص دلالان باشگاه صنعت نفت آبادان همچنان سیری ناپذیر است و به بهانه نیاز سرمربی این تیم به مهره‌های کارآمد خارجی در خط حمله، باز هم با یک بازیکنان ازبکستانی وارد مذاکره شده و با وی توافق کردند که در ۱۰ بازی پیش رو، این تیم را یاری کند، بازیکنی که گفته می‌شود در لیگ قهرمانان برای نسف قارشی به میدان رفته، اما از جایی که این بازیکن در این زمان از کوران مسابقات کشورهای مختلف آزاد و بدون تیم بوده و با نیم نگاهی به سوابق گذشته باشگاه صنعت نفت در جذب بازیکن خارجی، می‌توان پیش‌بینی کرد که شاروف موخیدینف ۲۵ ساله نیز آش دهان‌سوزی برای آبادانی‌ها نخواهد بود.

با جمیع اتفاقات رخ داده در این باشگاه، صنعت  نفت آبادان در فصل اخیر دستخوش اتفاقات مشکوکی بوده که عمده آن به تصمیمات مدیریتی باز می‌گردد و سقوط به پرتگاه امروزی لیگ برتر، حاصل خرد جمعی و یا فردی اعضای هیأت مدیره این باشگاه است که برخی از آنان، علاقه فراوانی به فعالیت در فضای مجازی برای ارتباط گرفتن با هواداران و مسئولیت‌پذیر و متعصب نشان دادن خود دارند.

این قبیل مدیران که تا اینجای کار، سه مدیرعامل و یک سرپرست مدیرعاملی بر رأس این باشگاه گمارده‌اند، متهم ردیف اول نتایج فاجعه بار تیم صنعت نفت در فصل جاری و جذب‌های فراتر از فاجعه این بازه زمانی بودند، عملکردی که بیش از هر چیزی جولان دلالان را در این باشگاه مشخص ساخت و صنعت نفت را با سرعت زایدالوصفی به سوی سقوط به لیگ دسته اول، هدایت کرد.

به‌نظر می‌رسد با سیاستی که گردانندگان این باشگاه در داخل و خارج از آبادان در پیش گرفته‌اند، نام صنعت نفت آبادان را در فصل آینده رقابت‌های فوتبال کشور، باید در جدول لیگ دسته اول فوتبال ایران جستجو کرد./ آبادان خبر

منبع: فارس

پایگاه تحلیلی گفتمانی آبادان نیوز اخبار جنوب غرب کشور را بصورت تحلیلی، گفتمانی و خبری منتشر میکند.