شعر احساس دل است

آبادان خبر _ این فکر کهنه و مطرود است که همه چیز را فقط به قلب مربوط بکنیم و همه چیز را حاکی از هیجان های قلب بدانیم.

شعر غریزه است و احساس ، و نیز اندیشه ، هم خون است و هم تخیل .

احساس دل سطحی است و مربوط است به شخصی رمانتیک و احساساتی که همیشه گریان است و تنبل و هرگز نمی خواهد دست به کشف خویش در این جهان پهناور بزند.

شاعر راستین دارای خون متفکر است، او با اینئ خون ذره ها را می یابد و می شکافد و بشکی دیگر آنها را یکی می گرداند. و بهمین دلیل شعر از نظر شاعر والاتر و ارجمندتر از اشیائ طبیعت است.

امتیاز شعر بر طبیعت اینست که اگر طبیعت چیزی قابل لمس ، واقعی و غیر مجرد ، شعر چیزی است که گویی هم قابل لمس است و هم غیرقابل لمس، هم مجرد است و هم غیر مجرد.

در اساطیر اسکاندیناوی، افسانه ای هست مبنی بر اینکه ((اودین)) شاه خدایان هنگامیکه راه و بیراهه را پیمود و کوهها و پرتگاهها را پشت سر گذاشت  بالاخره در برابر غار معرفت و خرد ایستاد و خواست خود را از چشمه ای که در اعماق غار جاری بود سیراب کند ،نکهبان بدو هشدار داد که باید یک چشمش را از دست بدهد تا از چشمه ی اعماق سیراب شود.

((اودین )) یک چشمش را به چنگال نکهبان غار سپرد ، وارد غار شد و از آب چشمه نوشید و همینکه از اعماق غار بسوی سپیدی روز آمد خود را خدای خردمندان جهان یافت و بعد بسوی مسند خدایان دیگر به راه افتاد.

معبران اساطیر کهن می گویند که چشمه درون غار ضمیر ناخودآگاه ادمی است و چشم کور دریچه ایست بسوی عوالم درون.چشم بینای انسان دریچه ایست بسوی اشیاء و چشم ناینا راهیست بسوی درونیها و ذهنیات.

انسان معنوی در پشت پلک چشم کور جهان درونی ود را می یابد و با چشمی که بیناست جهان طبیعت خارج را میبیند و می کوشد تا بین چشم کور و چشم بینا رابطه ای برقرار کند و شعر در واقع پلی می شود از واژه ها بین چشم کور و چشم بینا.

آبادان،خبر آبادان،اخبار آبادان،آبادان خبر،آبادان نیوز،خبرآبادان،اخبارآبادان