نقش عوامل بیولوژیکی در اختلال هراس

آبادان خبر _ اولا مطالعات بسیاری نشان می دهد که اختلال هراس تحت تاثیر عوامل ژنتیکی قرار دارد .برای مثال نزدیکان افراد دارای اختلال هراس،نسبت به افرادی که نردیکانشان دارای اختلال هراس نیستند سه برابر احتمال دارد که به حملات هراس مبتلا شوند(مانوزا،چایمن،ببین و فیر[۱۹۹۴ و ۱۹۹۵] علاوه بر آن محققان دریافته اند که ژنتیک حداقل بخشی از عامل انتقال اختلال هراس از نسلی به دیگر است.با این وجود عوامل محیطی مانند یادگیری نیز در این زمینه نقش دارد.[کندلر و همکاران ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳] 
علاوه بر آن شواهد قابل ملاحظه ای وجود دارد که ثابت می کند انتقال دهنده های عصبی مغز ،نقشی در اختلال هراس اجرا می کنند .انتقال دهنده های عصبی مواد شیمیایی هستند که اطلاعات را از یک سلول به سلول دیگر انتقال می دهند. انتقال دهنده های عصبی که بیشترین سهم را در اختلال هراس دارند ، نورپرینفرین، سروتونین، کلکستوکینین هستند .(برای اطلاعات بیشتر آنتونی واسوینسون [2000] را ملاحظه کنید.
برای مثال موادی که سطح نورپینفرین را در مغز افزایش می دهند می توانند  حملات هراس را ایجاد کنند .علاوه بر آن داروهایی که برای درمان اختلال هراس موثر هستند با تاثیر گذاری برای سروتونین و یا بر نورپینفرین عمل می کنند .
در نهایت شواهدی وجود دارد که نشان می دهد حوزه های مشخصی از مغز به ویژه در میان افراد  دارای اختلال هراس، طی حمله هراس فعال هستند.  یکی از این مناطق ، پاراهیپوکامپال است که در طرف راست مغز قرار دارد. محققانی که جریان خون مغز را بررسی می کنند، دریافته اند فعالیت این قسمت از مغز میان افرادی که دچار ترس   هراس هستند ،افزایش می یابد .با این حال رسیدن به یک نتیجه قطعی درباره نقش مغز در اختلال هراس ، به این دلیل که اغلب مطالعات انجام شده نتایج ضد و نقیضی نشان می دهند ،مشکل است.

آبادان،خبر آبادان،اخبار آبادان،آبادان خبر،آبادان نیوز،خبرآبادن،اخبارآبادان،آبادان  خبر،آبادان  نیوز،منطقه آزاد اروند