کد خبر: ١٦٣٦٥   نسخه چاپی  
  • تاریخ درج خبر:1399/08/07-١٢:١٦

شاعر بر روی زمین ایستاده است و باید بوجود اشیا شهادت دهد .

 

آبادان خبر _ او اگر زمان خود  را نبیند ، بتاریخ خیانت کرده است و اگر محل و مکان و محیط خود را نبیند و قاضی گذشته و بیننده حال و پیشگوی آینده اش نباشد، خیانت کرده است.
شاعر خون و شور می طلبد و عشق، از پستی و خواری و نفرت می کند. اگر نماینده ی جلوه های زمان خود باشد پس از آنکه از بین رفت اشعار او را زنده نگاه می دارند زیرا شعر بیش از هر نوشته فیلسوف و عالم اجتماعی و منتقد ،سندی تاریخی است در باره عصری ویژه. زیرا شاعر  اصیل، عصر خود را زندگی می کند ولی عالم اجتماعی و منتقد فقط بدان می اندیشند و فرق این دو از فرق شنیدن و دیدن هم تجاوز می کند.
《بودلر》در جایی می‌گوید 《خدا آن چیزیست که بی آنکه وجود داشته باشد ، بر دلها حکومت می کند.》 این گفته در باره شاعر بزرگ‌ صادق است . مثلا حافظ چنین شاعری است.حافظ قسمتی از زبان پارسی و پاره ای از شخصیت فردفرد ماست. و شاعر خوب جز این‌نیست.
او باید در زبان زنده بماند و به زندگی و طول عمر زبان کمک کند. او از گذشتگان آغاز می‌کند و با آیندگان پیوند می یابد.
زندگی خلاقه ی شاعرانه ی او گرچه در لحظات بخصوصی اوج میگیرد ولی او از همین لحظات برای ابدیت پیکری می تراشد .هیچ قدرتی نمی تواند دهان او را ببندد و هیچ کس نمی تواند با او خودکامگی کند. 
شاعر خوب باید آنقدر در شعر خود مستحیل شود که بشود شعر ، و شعر باید چنان اوجی بگیرد که بشود تمامیت زبان.

                 《دیلن تامس》در یکی از اشعارش می گوید:

                   ((من از نخستین قوانین شهوات و غرایز بشری

                      زبان بشر  را آموختم، 

                     تا شکل افکار را در قالب سنگی ذهنم بریزم 

                     و رشته ی واژه ها را از نو بهم ربط دهم 

                واژه های بازمانده از مردگانی که در گور بی ماهتاب خود خفته اند

                 و دیگر نیازی به تسکین واژه ها ندارید. )) 

آبادان،خبر آبادان،اخبار آبادان،آبادان خبر،آبادان نیوز،منطقه آزاد اروند،اخبارآبادان،آبادان  خبر،آبادان  نیوز،خبرآبادان 

نظرات بینندگان
این خبر فاقد نظر می باشد
نظر شما
نام :
ایمیل : 
*نظرات :
متن تصویر: