کد خبر: ١٦٢٤٨   نسخه چاپی  
  • تاریخ درج خبر:1399/07/30-١٢:٠٦

پشت پلک چشم کور ، دنیای ناخودآگاه آدمی است و در آن ابرهای غرایز ، در شبی تیره و ظلمانی ، در اسمان جهانهای ناپیدا ، بروی هم تاثیر می گذارند.

 

آبادان خبر _ پشت پلک چشم کور ، دریائی است دربیکرانی شب ، امواج همیشه در حال جوشش و خروش و حرکت اند و تاثیرات خود را ، عمیق ولی مبهم برروی سواحل دنیای بیرون می گذارند. 

منطق ظاهری به دنیای ناخودآگاه راه نمی یابد.منطق در برابر این بیکرانی عوامل درونی خرد و ناچیز است و هم از این روست که باید شاعر ، بینشی غریزی و احساسی داشته باشد، در کنار و به موازات یک بینش اندیشه ی کهن و بدوی و ابدی که نیز به این شکلش از ناخودآگاه آدمی سهم می برد. بهمین دلیل است که باید گفت ، نه منطق و نه احساس ساده ی دل ، بلکه آمیزه ای از غریزه و احساس و اندیشه. زیرا منطق ، مثل فواره خردیست در برابر طوفانی خردکننده که که بیک لحظه ذرات آب فواره را بر روی کاشی ها و دیوارها می پراکند و حتی استخرها و دریاچه ها را نیز از جا می کند.

منطق برای زندگی عمومی مردم است در محیط زیست عمومی غیر شعری و غیر غریزی و غیر اندیشه ای ، در دوره ی محدودی از زمان و قلمرو محدودی از مکان.

با منطق نان می خریم. با منطق و حساب های دو دو تا چهارتا ، جواب سلام گداهای گرسنه را میدهیم و دور می شویم. با منطق پولهایمان را به مارک و فرانک و دلار تبدیل می کنیم و بر سر چهارراهها به چراغ قرمز توجه می کنیم و با منطق هر نوع گردش به چپ را در خیابانها ممنوع می کنیم.

ولی غریزه ای که رنگی از اندیشه ی کهن و بدوی و ابدی بما حکم می کند که برگردیم بسوی زمین مادر؛ بسوی خاک و بسوی بالندگی و باروری رشد ، به سوی فراتر رفتن و فروتر گشتن ، و بهمین دلیل شاعر از نوعی تک خدائی که بیش از حد ذهنی است ، من غیرمستقیم برمی گردد بسوی فکر چند خدایی دوران کودکی بشر و بدویت غرایز زیر فقط یک شی در جهان نیست ، بلکه برای شاعر ، اشیا مختلف وجود دارند و با همین گام برداشتن غیرمستقیم بسوی فکر چندخدائی ، شاعر ناخوداگاه به رد یا نفی آفریننده برمیخیزد و در عوض زمین را می یابد و به خاک و سنگ و گیاه می گراید و در واقع ناخودآگاهانه (پدر_خدا) را نفی می کند و به عشق(زمین_مادر) گردم می نهد؛ مادری ه میزاید و خدایان را می آفریند و شاعر همیشه با اسطوره سازی به سوی خدایان و زمین خدایان و زاینده ی خدایان بر می گردد و سرّ شعر فارسی «حماسی و عاصی» در همین حد است.نفی هرگونه «خداگونگی» و بازگشتن بسوی اشیاء و انسانهایی که خود خدایان و مظهر خدایان توانند بود.

آبادان،خبر آبادان،اخبار آبادان،آبادان خبر،آبادان نیوز،خبرآبادان،اخبارآبادان،منطقه آزاد اروند

نظرات بینندگان
این خبر فاقد نظر می باشد
نظر شما
نام :
ایمیل : 
*نظرات :
متن تصویر: