جهش‌هایی که عامل افزایش ابتلا به اومیکرون هستند/ حبابی که ۴۶۵ روز نترکید!

پژوهشگران آمریکایی، جهش‌هایی را کشف کرده‌اند که ویژه اُمیکرون هستند و می‌توانند عامل افزایش ابتلا به این سویه جدید باشند.

آبادان خبر: در حالی که سویه اومیکرون همچنان مردم را در سراسر جهان آلوده می‌کند، گروهی از پژوهشگران، جهش‌های بسیار شایع و خاصی را شناسایی کرده‌اند که عامل بالا رفتن میزان ابتلا به سویه اُمیکرون هستند.

یافته‌های این پژوهش توضیح می‌دهند که این سویه جدید چگونه می‌تواند از پادتن‌های موجود در بدن انسان که حاصل واکسیناسیون هستند یا به طور طبیعی پس از ابتلای اخیر به کووید-۱۹ پدید آمده‌اند، فرار کند.

"کاملندرا سینگ"(Kamlendra Singh)، استاد دانشگاه میزوری و از پژوهشگران این پروژه گفت: ما می‌دانیم که ویروس‌ها به مرور زمان تکامل می‌یابند و جهش پیدا می‌کنند. بنابراین هنگامی که برای نخستین بار در مورد امیکرون شنیدیم، تصمیم گرفتیم که جهش‌های ویژه این سویه را شناسایی کنیم.

سینگ و همکارانش در این پژوهش، توالی‌ پروتئین نمونه‌های اومیکرون به دست آمده از سراسر جهان از جمله آفریقای جنوبی، بوتسوانا و آمریکا را مورد بررسی قرار دادند. آنها ۴۶ جهش بسیار شایع ویژه اُمیکرون را شناسایی کردند؛ از جمله چندین جهش در ناحیه‌ای از پروتئین خوشه‌ای ویروس که پادتن‌ها برای جلوگیری از ابتلا، به آن متصل می‌شوند.

سینگ ادامه داد: هدف پادتن‌ها، شناسایی ویروس و توقف اتصال است تا از ابتلا جلوگیری ‌کند. با وجود این، ما دریافتیم که بسیاری از جهش‌های اُمیکرون درست در محلی رخ می‌دهند که پادتن‌ها قرار است به آن متصل شوند. ما نشان دادیم که ویروس چگونه به تکامل خود ادامه می‌دهد تا بتواند از پادتن‌های موجود فرار کند و به به آلوده کردن مردم ادامه دهد.

به گفته سینگ، از آنجا که درمان‌های ضد ویروسی برای افراد آلوده به کووید19 همچنان در حال توسعه هستند، رسیدن به درک بهتر در مورد نحوه تکامل ویروس کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که درمان‌های ضد ویروسی آینده، بخش‌های خاصی از ویروس را هدف قرار می‌دهند تا مؤثرترین نتایج را ارائه کنند.

سینگ در سفر اخیر خود به زادگاهش هندوستان، با "مانیش سیسودیا"(Manish Sisodia)، معاون وزیر دهلی ملاقات کرد تا درباره استفاده از مکملی موسوم به "CoroQuil-Zn" صحبت کند که می‌توان از آن هنگام ابتلا به کووید-۱۹ برای کاهش بار ویروسی استفاده کرد. این مکمل اکنون مورد استفاده بیماران ایالت تامیل نادو در هند قرار دارد و سازنده به زودی به دنبال دریافت تاییدیه "سازمان غذا و داروی آمریکا"(FDA) برای توزیع آن در آمریکا خواهد بود.

سینگ افزود: نخستین گام برای حل یک مشکل، درک بهتر آن است. ما احساس خوبی داریم که در پژوهشی برای مقابله با این همه‌گیری مشارکت می‌کنیم که آشکارا بر مردم سراسر جهان تأثیر گذاشته است.

این پژوهش، در "Journal of Autoimmunity" به چاپ رسید.

محققان دانشگاه "لیل" موفق به ساخت ماندگارترین حباب جهان شدند که به مدت ۴۶۵ روز ظاهر خود را حفظ کرد.

این حباب ۲۰۰ هزار برابر طولانی‌تر از یک حباب صابون معمولی که به طور معمول تنها چند دقیقه باقی می‌ماند، ماندگاری داشت.

ترفند این گروه در ایجاد نوع خاصی از حباب به نام "مرمر گازی"(gas marble) نهفته بود که ساختار پوسته لایه‌ای با ذرات پلاستیکی روی سطح داشت که آن را مستحکم می‌کرد.

این مطالعه توسط "آیمریک روکس"(Aymeric Roux) فیزیکدان، و همکارانش در دانشگاه "لیل" فرانسه انجام گرفت.

محققان در مقاله خود نوشتند: حباب‌های صابون در اصل شکننده و بی‌دوام هستند.

بسته به ترکیبات آنها و محیط، ترکیدن حباب می‌تواند در نتیجه‌ی تخلیه ناشی از جاذبه یا تبخیر مایع باشد.

علاوه بر آن حباب‌ها می‌توانند در نتیجه‌ی انتشار گاز داخلی به اتمسفر خارجی در اثر فشار لاپلاس کوچک شود.

حبابی که ۴۶۵ روز نترکید!

ما حبابی طراحی کردیم که از یک فیلم مایع مرکب ساخته شده که می‌تواند تمامی این اثرات را خنثی کند و یکپارچگی آن را برای بیش از یک سال در یک محیط استاندارد حفظ کند.

"مرمرهای گازی" گونه‌های غیرمعمولی از حباب‌ها هستند که از محلول مایع حاوی ذرات کوچک پلاستیک تشکیل شده‌اند.

این ذرات روی پوسته حباب در کنار هم قرار می‌گیرند و آن را به‌ اندازه کافی مستحکم می‌کنند که می‌توان آن را در دست گرفت یا روی یک سطح بدون ترکیدن غلتاند.

اگرچه در تحقیقات قبلی ویژگی‌های مکانیکی "مرمرهای گازی" مورد بررسی قرار گرفته بود اما مطالعه‌ی انجام شده توسط آقای روکس و همکارانش اولین تحقیقی است که در آن طول عمر بالقوه این حباب‌ها مورد بررسی قرار گرفته است.

محققان در آزمایش خود برای یافتن بادوام‌ترین حباب به مقایسه‌ی سه نوع مختلف حباب برداختند. حباب‌های صابونی معمول، مرمرهای گازی بر پایه آب و حباب‌هایی که از ترکیب آب و گلیسرول تشکیل شده‌اند.

حبابی که ۴۶۵ روز نترکید!

محققان ساخت مرمرهای گازی را با پخش کردن ذرات پلاستیک روی سطح آب یا آب و گلیسرول آغاز کردند.

سپس آن‌ها هوا را به درون این ترکیب تزریق کردند تا حباب تشکیل شود و سپس حباب را روی ذرات پلاستیک غلتاندند تا سطح آن کاملا پوشیده شود.

بعد از تشکیل هر حباب، محققان آن را روی یک ترازو قرار دادند و با فیلمبرداری از آن‌ها مدت زمان ماندگاری آنچه که خلق کرده بودند را زیرنظر گرفتند.

همانطور که انتظار می‌رود حباب‌های صابون حدود یک دقیقه دوام می‌آورند. حباب‌های مرمرگازی مبتنی بر آب بهتر عمل کردند و حدود شش دقیقه تا یک ساعت دوام آوردند.

در حالی که وجود غلظت کافی گلیسرول در این ترکیب باعث شد که مرمرهای گازی مبتنی بر آب-گلیسرول به طور قابل توجهی دوام بیشتری داشته باشند که یکی از آنها به مدت ۴۶۵ روز پس از تشکیل دوام آورد.

به گفته‌ی محققان، گلیسرول کلید افزایش دوام مرمرهای گاز است و علاوه بر آن ترکیب پلی‌ال ساده به دلیل میل ترکیبی قوی با آب، خاصیت تثبیت کنندگی دارد.

حبابی که ۴۶۵ روز نترکید!