دولت، جوانان، خانواده‌ها

آبادان خبر _ بدون لحاظ اینکه کار دولت فعلی چه زمانی پایان می‌یابد و دولت بعدی متعلق به کدام جریان سیاسی است و چه مشی و منشی را در حوزه‌های سیاست، اجتماع، اقتصاد و فرهنگ در پیش می‌گیرد، آنچه در باقی مانده عمر دولت اهمیت دارد، بازگرداندن اقتصاد به شدت آسیب‌دیده و رنجور، به روال عادی اوضاع اقتصادی است. هر چند، پیش از تحریم‌ها نیز، اقتصاد ایران با هزار مصیبت دراز و کوتاه و پهن و باریک و عمیق و سطحی دست به گریبان بود و هنوز فرصتی دست نداده بود که در ریل درست و مستقیم قرار گیرد، اما پس از تحریم‌ها اوضاع به گونه‌ای است که تقریباً همه آرزومندند که به همان ریل کج و معوج و پر پیچ و خم و پرسنگلاخ قبلی برگردد و از توقف و سکون یا حتی برگشت به عقب رهایی یابد.
آنچه محمدباقر نوبخت هفته پیش گفت، زنگ خطری برای اقتصاد امروز است که آثارش ممکن است تا سالیانی طولانی ادامه یابد. رئیس سازمان برنامه گفت که پارسال فقط ۶ درصد درآمد نفتی کشور محقق شده و ۹۴ درصد درآمد مورد انتظار به دست نیامده است. تصورش هم سخت است اداره کشوری که کماکان عمدتاً به نفت و درآمد آن وابسته است در شرایطی که بیش از ۹۰ درصد درآمد ارزی را از دست داده و درست، همزمان با این اتفاق وخیم، بحران کرونا کسب و کار میلیون‌ها نفر را تحت‌الشعاع قرار داده و درآمد بخش وسیعی از مردم را دچار آسیب و خسران کرده و دولت نیز چیزی در بساط ندارد که از این قشرهای بزرگ بی‌کار و بی‌درآمد حمایت کند.

محمدجواد ظریف روز سوم اسفندماه گذشته گفته بود که ایران از تحریم‌های آمریکا یک تریلیون دلار (هزار میلیارد دلار) خسارت دیده است. هر چند این عدد بسیار بزرگتر از محقق نشدن درآمدهای نفتی است، اما ظاهراً لحاظ عدم‌النفع از دست رفتن سرمایه‌گذاری‌های خارجی، خسارات صنایع، معادن، کشاورزی، تجارت داخلی و سایر اقلام، ممکن است خسارات تحریم را به چنین عدد هنگفتی برساند.

چنین خسارت بزرگی بر پیکره نه چندان قوی اقتصاد کشور، چنان زیانبار است که حتی پایان دادن یک روز زودتر آن، کمک شایانی به کشور و خدمت بزرگی به مردم است. اینک دولت، باید بدون افتادن در چنبره «سندروم ماه‌های پایانی» و سستی تصمیم‌گیری ناشی از آن، در مدت زمان باقی مانده همه تلاش خود را مصروف قطع تحریم‌ها و آغاز روند عادی اقتصادی کند. بحران کرونا، بالاخره با واکسیناسیون در آینده نه چندان دور حل خواهد شد و بقیه کشورهای دنیا به دوران طبیعی فعالیت اقتصادی، از تولید کالا و خدمات تا صنعت گردشگری باز خواهند گشت اما، کشور ما، با فرض رفع کرونا در آینده نزدیک، کماکان درگیر تحریم‌های ناجوانمردانه است و این خسران بزرگی به همه اقشار مردم ـ به جز طبقه کوچکی که از تحریم سود می‌برند ـ وارد می‌کند.

کافی است بدانیم جوانان کشور، که از پشتوانه و پس‌اندازی هم برخوردار نیستند، بیش از سایر گروه‌های سنی از تحریم آسیب‌دیده و می‌بینند. نرخ بیکاری در میان جوانان هم‌اکنون کم و بیش در حدود ۲۵ درصد است که این رقم بالاتر از ۲ برابر میانگین بیکاری است. طبیعی است از این جوانان بیکار نمی‌توان انتظار حضور در نقش‌های مثبت اجتماعی، از جمله تولید فن‌آوری، توسعه، پیشرفت و حتی تشکیل خانواده داشت و چه بسا نمی‌توان آنها را به خاطر میل به مهاجرت از کشور ملامت کرد.

در این میان، مجلس می‌تواند به دولت مدد برساند. مددرسانی مجلس از رایزنی با پارلمان‌های دنیا تا تصویب طرح‌های کمک‌رسان به دولت برای برداشتن تحریم‌ها می‌تواند متنوع باشد. اما ظاهراً بسیاری از نمایندگان، به جای تلاش برای رهایی کشور از این بحران و کمک به خانواده‌ها و جوانان بیکار و بی‌امید، یا مشغول فعالیت سیاسی و انتخاباتی هستند یا تنبیه سرباز جوان راهنمایی و رانندگی یا سخنان آتشین علیه دولت و وزارت خارجه یا تصویب طرحی که از «غربالگری و کشف جنین‌هایی که مشکوک به ناقص‌الخلقه بودن هستند» جلوگیری کنند تا به گفته رئیس اداره ژنتیک وزارت بهداشت، سالانه ۷۰ هزار نوزاد معلول روی دست خانواده‌ها بگذارند!

دولت،وزارت بهداشت،تحریم،کرونا،صنعت گردشگری،وزارت خارجه،آبادان خبر،آبادان نیوز

منبع:اطلاعات