تاراج انسانیت و همدلی زیر سایه توقعات بیجا

برخی در کمال یکرنگی و مروت با دیگران تعامل می­ کنند و برخی دیگر؛ انگار که هیچ وظیفه­ ای در مقابل دیگران ندارند و تنها؛ دیگران را موظف به انجام وظیفه می­ دانند و بس. در واقع برخی عادت کرده اند محبت دیگران را نبینند و نسبت به نادیده گرفتن محبت ­های بی دریغ دیگران بی تفاوت باشند. حتی بعضی مواقع از دیگران توقع دارند بیش ازحد لزوم برایشان وقت بگذارند وهنگامی که به این خواست قلبی نمی‌رسند، آزرده خاطر می‌شوند.

مطمئنا برای بسیاری از افراد در زندگی پیش آمده که از فرط لطف بیکران؛ به اطرافیان خود بدهکار می شوند و آن وقت است که اگر روزی روزگاری در میزان این لطف و همدلی خلل و خدشه­ای وارد شد؛ نه تنها این وضعیت برای آنان غیر قابل تحمل می شود؛ بلکه ممکن است موجب بروز حس طلبکارانه در دیگران هم بشود. به راستی چرا چنین اتفاقی می ­افتد؟ چرا برخی افراد هنگامی که به اطرافیان خود زیاد بها می دهند یا به عبارتی به دیگران آن قدر لطف می­ کنند که این لطف به یک وظیفه تبدیل می شود و اگر خللی در میزان این لطف بی دریغ وارد شد؛ آنگاه است که به اصطلاح عامه؛ باید پاسخگوی عالم و آدم باشند؟!

نتایج پژوهش های انجام شده در دانشگاه ایالتی نیویورک بیانگر آن است که خصلت مهربان بودن ریشه ژنتیکی دارد و افراد با ژن محبت متولد می شوند. نتایج این پژوهش نشان می دهد محبت به دیگران موجب احساس خوشبختی در زندگی؛ عملکرد بهتر قلب و افزایش میزان رضایتمندی از زندگی می شود. از سوی دیگر روانشناسان هم معتقدند خصلت مهربانی در سرشت اکثریت انسان ها وجوددارد.

به نظر می رسد بخشی از این اتفاقات به مسائل تربیتی که هر فرد در دوران زندگی خود تجربه کرده است؛ مربوط می شود و بخشی دیگر به هنجارهای جامعه. بدین جهت ما بیشتر اوقات و در برخوردهایمان دچار سوء تفاهم می شویم و بیشتر از روابط معمول؛ از دیگران انتظار و توقع داریم. از سوی دیگر باید بپذیریم که مردم بندرت مطابق میل ما رفتار می‌کنند و باید آنها را همان‌طور که هستند بپذیریم و در عین حال از خواست‌های بیجا و غیرمعقول پرهیز شود. زیرا مشکلات دقیقا از لحظه‌ای آغازمی‌شود که؛ توقعات برآورده نشود.

از سوی دیگر سرخوردگی‌های ناشی از توقعات غیرواقعی از دیگران پیامدهای منفی دارد و ممکن است حس دشمنی را در افراد به وجود آورد و این احساس باعث ایجاد مشکلات بعدی بین فرد و اطرافیانش شود و زندگی روزبه‌روز سخت و سخت‌تر می شود.

در واقع داشتن توقعات بی­جا و غیرواقعی؛ فرد را دچار مشکل و ناامیدی می‌کند و وقتی این اتفاق نمی‌افتد از همه چیز ناامید و سرخورده می‌شویم.

حقیقت این است که توقعات بیش از حد داشتن از دیگران ما را از تجربه‌های زیبای زندگی محروم می‌کند. اگر چنین روشی در زندگی دارید بهتر است روی رفتارتان تجدید نظر کنید و مراقب توقعات‌ خود از دیگران باشید. اگر می‌خواهید شاد باشید و از زندگی لذت ببرید؛ از دیگران نخواهید که:

عین شما رفتار کنند؛ تغییر کنند و یا نظرشان را عوض نکنند؛ به خاطر شما دست از کارهایشان بردارند و یا همیشه با شما موافق باشند. همان‌قدر که به خود احترام می‌گذارید از دیگران توقع احترام داشته باشید.

امام علی النقی(ع) در مورد توقع بی‌جا می فرمایند: از کسی که بر او خشم گرفته‌ای، صفا و صمیمیت مخواه، و از کسی که به وی خیانت کرده‌ای، وفا طلب نکن، و از کسی که به او بدبین شده‌ای، انتظار خیرخواهی نداشته باش که دل دیگران برای تو همچون دل تو برای آنهاست. (بحارالانوار، ج75، ص370).

به امید این که مجبور نشویم؛ توجه و محبت به دیگران را به خاطر اینگه وظیفه ما شده است، مبدل به بی توجهی کنیم چرا در چنین شرایطی فرد احساس می­کند صداقت؛ همدلی و یکرنگی­اش به تاراج رفته و از آن هم بدتر؛ همه را به یک چوب راندن خطایی بیش نخواهد بود.

نرگس شامحمدی

آبادان,خبر آبادان,اخبار آبادان,آبادان نیوز,آبادان خبر,خوزستان,خبر خوزستان,اخبار خوزستان

منبع:خبرگزاری صدا و سیما