آخرین‌های علم و فناوری

آبادان نیوز _ آخرین‌های علم و فناوری را با ما بخوانید:

سروصدای هواپیما یکی از عوامل بروز سکته قلبی است!

بیماری‌های قلبی-عروقی در سرتاسر جهان رایج هستند و فهرست عوامل خطر موثر در این بیماری‌ها به خوبی شناخته شده‌اند. یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که سروصدای هواپیما نیز باید به عنوان عاملی برای حملات قلبی و بدتر شدن پیامدهای آن، به این فهرست اضافه شود.

نارسایی قلبی ناشی از حمله قلبی که از نظر پزشکی به عنوان  سکته قلبی یا «انفارکتوس میوکارد»(Myocardial infarction) شناخته می‌شود، نوعی از بیماری قلبی-عروقی و یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در سراسر جهان است.

گزارش «مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا»(CDC) نشان می‌دهد که در این کشور، هر ۴۰ ثانیه یک نفر به سکته قلبی مبتلا می‌شود. سال ۲۰۲۰ در استرالیا، تعداد رویدادهای حاد کرونری که شامل سکته قلبی و آنژین قلبی ناپایدار هستند، در افراد ۲۵ ساله و بالاتر حدود ۱۵۵ مورد در روز بود.

عوامل خطر بیماری قلبی-عروقی، مواردی از جمله سابقه خانوادگی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت، سیگار کشیدن، چاقی، رژیم غذایی ناسالم و عدم تحرک بدنی را شامل می‌شوند. اکنون به نظر می‌رسد که پژوهشگران مرکز پزشکی «دانشگاه یوهانس گوتنبرگ»(University of Mainz) آلمان، قرار گرفتن در معرض صدای هواپیما را نیز به این فهرست اضافه کرده‌اند.

پژوهش‌های پیشین تایید کرده‌اند که صدای تولید شده توسط هواپیما، ترافیک جاده‌ای و راه‌آهن باعث ترشح هورمون‌های استرس در بدن می‌شود و واکنش التهابی را در پی دارد. التهاب رگ‌های خونی که یکی از نشانه‌های بارز بیماری قلبی-عروقی است، خطر سکته قلبی را در افراد افزایش می‌دهد.

پژوهشگران در این پروژه، مکانیسم‌های التهاب قلب و رگ‌های خونی و تاثیر قرار گرفتن در معرض صدای هواپیما بر این مکانیسم‌ها را بررسی کردند. آنها موشها را ۲۴ ساعت شبانه‌روز تا چهار روز در معرض صدای هواپیما قرار دادند. نویز به طور میانگین ۷۲ دسیبل بود و به حداکثر ۸۵ دسیبل رسید. برای مقایسه می‌توان گفت که یک مکالمه معمولی بین ۶۰ تا ۷۰ دسیبل، ساعت زنگ‌دار ۷۰ تا ۸۰ دسیبل و جاروبرقی بین ۶۰ تا ۸۰ دسیبل صدا تولید می‌کند.

این آزمایش نشان داد که قرار گرفتن در معرض صدا به تنهایی باعث چسبیدن سلول‌های التهابی به بافت‌های قلب‌ و عروق خونی می‌شود. پژوهشگران با بستن یکی از رگ‌های خونی اصلی قلب، سکته قلبی را در موش‌ها ایجاد کردند. موش‌هایی که پیش از سکته قلبی در معرض سروصدا قرار گرفتند، عملکرد قلبی وخیم‌تر و ناحیه وسیع‌تری از آسیب رسیدن به عضله قلب را پس از سکته نشان دادند که ناشی از افزایش واکنش ایمنی بود.

این پژوهش نشان می‌دهد که سروصدا به تنهایی می‌تواند منجر به بروز یک واکنش التهابی شود که بر عملکرد قلب تأثیر منفی می‌گذارد. مواجهه با سروصدا پس از سکته قلبی، واکنش بدن را تشدید می‌کند و آسیب بیشتر به عضله قلب را در پی دارد.

پژوهشگران داده‌های خود را با داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط «پژوهش سلامت گوتنبرگ»(GHS) مقایسه کردند. پژوهش سلامت گوتنبرگ، یک پژوهش بلندمدت با بیش از ۱۵ هزار نفر شرکت‌کننده است. پژوهشگران دریافتند که داده‌ها قابل مقایسه هستند. این بدان معناست که تاثیر منفی صدای هواپیما بر عملکرد قلب موش‌ها، در انسان نیز مشاهده شد.

«مایکل مولیتور»(Michael Molitor) و «فیلیپ ونزل»(Philip Wenzel)، پژوهشگران ارشد این پروژه گفتند: ما از پژوهش‌های خود آموختیم که قرار گرفتن در معرض صدای هواپیما پیش از سکته قلبی، التهاب قلبی-عروقی بعد از آن را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد و نارسایی ایسکمیک قلب را تشدید می‌کند.

پژوهشگران پیشنهاد کردند که قرار گرفتن در معرض سروصدای محیطی، به عنوان یک عامل خطر برای بیماری‌های قلبی-عروقی در نظر گرفته شود. علاوه بر پرداختن به سایر عوامل خطر شناخته‌شده، کاهش سروصدای محیطی نیز ممکن است نتایج بالینی را در افرادی که دچار حمله قلبی شده‌اند، بهبود ببخشد.

این پژوهش، در مجله «Cardiovascular Research» به چاپ رسید./ اخبار علم و فناوری

روش جدیدی که به رشد استخوان کمک می‌کند

محققان دانشگاه مارتین لوتر هاله ویتنبرگ(MLU) در یک بیانیه مطبوعاتی اعلام کردند که این نوآوری پیشگامانه در حوزه پزشکی می‌تواند پس از یک شکستگی پیچیده یا بعد از دست دادن شدید بافت پس از جراحی مفید باشد. محققان فرآیند جدیدی را توسعه داده‌اند که در آن مواد ایمپلنت را با یک ماده زیستی فعال شده با ژن می‌پوشانند که این امر سلول‌های بنیادی را وادار به تولید بافت استخوانی می‌کند.

بهینه‌سازی قدرت ترمیم استخوان

استخوان‌ها نمونه جالبی از توانایی بدن برای بازسازی هستند. آنها می‌توانند عملکرد کامل خود را حتی پس از شکستگی به لطف توانایی خود در ایجاد بافت جدید و انعطاف‌پذیری در محل شکستگی به دست آورند. پروفسور «توماس گروت» رئیس گروه تحقیقاتی مواد بیومدیکال از دانشگاه مارتین لوتر هاله ویتنبرگ گفت: وقتی صحبت از شکستگی‌های پیچیده یا از دست دادن بافت بزرگ می‌شود، قدرت خود ترمیمی استخوان کافی نیست. در چنین مواردی، ایمپلنت‌ها برای تثبیت استخوان، جایگزین بخش‌هایی از مفاصل یا رفع نقص‌های بزرگ‌تر با مواد تجزیه‌پذیر مورد نیاز هستند. موفقیت چنین ایمپلنت‌هایی تا حد زیادی به این بستگی دارد که چقدر در استخوان گنجانده شده‌اند. در سال‌های اخیر تلاش‌های زیادی برای حمایت از این فرآیند با پوشش ایمپلنت‌ها با مواد فعال زیستی برای فعال کردن سلول‌های استخوانی و سلول‌های بنیادی مزانشیمی انجام شده است.

سلول‌های بنیادی مزانشیمی قادر به تولید انواع مختلف بافت هستند، با این حال فعال کردن آنها برای بازسازی خاص استخوان می‌تواند چالش برانگیز باشد. در چنین مواردی، ماتریکس خارج سلولی نقش مهمی ایفا می‌کند. گروت توضیح داد: بافت بین سلول‌های استخوانی از کلاژن و کندرویتین سولفات تشکیل شده است. می‌توان آن را به طور مصنوعی تکثیر کرد و روی سطح ایمپلنت‌ها اعمال کرد تا زیست‌فعال شوند. این امر تضمین می‌کند که ایمپلنت‌ها بهتر گنجانده شده و احتمال رد شدن آنها توسط بدن کمتر است. داروها و فعال کننده‌ها نیز می‌توانند به ماتریکس خارج سلولی مصنوعی اضافه شوند تا رشد استخوان را تحریک کنند. یکی از این فعال‌کننده‌ها، پروتئین BMP-۲ است که در حال حاضر در همجوشی ستون فقرات یا برای درمان شکستگی‌های پیچیده و غیرقابل التیام استفاده می‌شود. با این حال، مطالعات نشان داده‌اند که دوز بالای BMP-۲ مورد نیاز می‌تواند به تشکیل بافت استخوانی کنترل نشده در عضله اطراف و همچنین سایر عوارض جانبی نامطلوب منجر شود.

یک رویکرد متفاوت

بنابراین، محققان از هاله، لایپزیگ و آویرو روشی را پیشنهاد می‌کنند که سلول‌های بنیادی را به روشی هدفمندتر تحریک می‌کند و عوارض جانبی بسیار کمتری ایجاد می‌کند. یکی از مواردی که آنها روی آن تمرکز می‌کنند، افزایش طراحی ماتریکس خارج سلولی است. آن‌ها از یک فناوری لایه به لایه ویژه برای اعمال ماده زیستی روی ایمپلنت استفاده می‌کنند. این امر آنها را قادر می‌سازد تا ترکیب، ساختار و خواص آن را در سطح نانو کنترل کنند. توماس گروت افزود: این یک فرآیند پیچیده است که ما آن را کامل کرده‌ایم.این طراحی در سطح نانو برای کاربردی کردن مواد زیستی مفید است.

در اینجا آنها به جای اینکه مقادیر زیادی از BMP-۲ را مستقیما در لایه زیستی وارد کند و خطر انتشار غیرقابل کنترل را به همراه داشته باشد، قطعات دی.ان.ای را در نانوذرات لیپیدی بسته‌بندی می‌کنند و پس از کاشت ایمپلنت، دی.ان.ای به سلول‌های بافت استخوانی مهاجرت می‌کند و آن‌ها را برای تولید BMP-۲ تحریک می‌کند. این به نوبه خود سلول‌های بنیادی استخوان ساز را فعال می‌کند./ اخبار علم و فناوری

تاثیر داروی یک بیماری پوستی بر کاهش اعتیاد به الکل!

اعتیاد به الکل علاوه بر ایجاد مشکلات سلامتی، صدمات و حتی مرگ، به ضررهای اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی برای افراد، خانواده‌ها و جامعه می‌انجامد. اکنون یک مطالعه جدید در کمال ناباوری نشان داده است که داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری‌های پوستی می‌توانند به طور موثری با اعتیاد به الکل مقابله کنند.

اثرات مخرب الکل بر بدن کاملاً شناخته شده است که از جمله آنها می‌توان به یک بیماری پیچیده روانپزشکی موسوم به اختلال مصرف الکل(AUD) اشاره کرد که با ناتوانی در توقف یا کنترل مصرف الکل با وجود مشاهده پیامدهای منفی اجتماعی، شغلی یا سلامتی آن تعریف می‌شود. AUD یک اصطلاح برای سوء مصرف الکل، وابستگی به الکل، اعتیاد به آن و یک اصطلاح محاوره‌ای برای الکلیسم یا اعتیاد به الکل است.

در حالی که درک بیشتری از مکانیسم‌های ژنتیکی و مولکولی زیربنایی AUD به وجود آمده است، از سال ۲۰۰۴، یعنی زمانی که سازمان غذا و داروی ایالات متحده(FDA) استفاده از داروی acamprosate با نام تجاری Campral را برای کاهش این مشکل تأیید کرد، پیشرفت کمی در گزینه‌های درمانی دارویی برای این اختلال حاصل شده است.

در حال حاضر تنها دو داروی دیگر برای درمان AUD وجود دارد که دی‌سولفیرام با نام تجاری Antabuse و نالترکسون(naltrexone) نام دارند.

این موضوع، گروهی از پژوهشگران از سراسر ایالات متحده را بر آن داشت تا مناسب بودن داروهای موجود و در حال حاضر در دسترس را برای استفاده به عنوان یک گزینه درمانی جدید برای این اختلال بررسی کنند.

محققان به مطالعات قبلی که از تأثیر پاسخ‌های ایمنی و التهابی بدن بر نوشیدن زیاد الکل، انگیزه نوشیدن و وابستگی به الکل حمایت می‌کردند، تکیه کردند. مطالعات روی ارتباط گسترده ژنوم که به دانشمندان کمک می‌کند تا ژن‌های مرتبط با یک بیماری خاص را شناسایی کنند، ارتباط بین آنزیم PDE۴، به ویژه زیرگروه PDE۴b و وابستگی به الکل و نیکوتین را مطرح کردند.

آنزیم PDE۴ موجب تخریب آدنوزین مونوفسفات حلقوی(cAMP)، یک مولکول درون سلولی می‌شود که نقش مهمی در فرآیند التهابی ایفا می‌کند. مشخص شده است که مهار تخریب cAMP توسط PDE۴ دارای کاربرد درمانی از جمله اثر ضد التهابی است.

یکی از این مهارکننده‌های PDE۴ دارویی به نام آپرمیلاست(Otezla)، یک داروی ضد التهاب است که برای درمان پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک(ورم مفاصل) استفاده می‌شود. محققان آزمایش اثربخشی این دارو را ابتدا روی موش‌ها و سپس روی انسان‌ها آغاز کردند.

پسوریازیس یا صدفک یا داءالصدف یک بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد. این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخه رشد سلول‌های پوست می‌شود؛ یعنی افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی از میزان ریختن آن‌ها بیشتر می‌شود. البته پسوریازیس واگیردار نیست.

آرتریت پسوریاتیک یا ورم‌مفاصل پسوریاتیک نیز التهاب مفاصل در ارتباط با بیماری پوستی و ناخنی پسوریازیس است. در این بیماری هر یک از مفاصل بدن ممکن است درگیر شوند، ولی عمدتاً مفاصل انگشتان و مهره‌های کمری و گردنی مبتلا می‌شوند. 

پژوهشگران طی آزمایش‌های خود بر روی موش‌ها دریافتند که آپرمیلاست روی هسته اکومبنس(nucleus accumbens)، ناحیه‌ای از مغز که پاداش دریافتی و محرک‌های تقویت‌کننده مربوط به داروهای اعتیادآور، رابطه جنسی و ورزش را پردازش می‌کند، عمل می‌کند.

آنها دریافتند که این دارو مصرف بیش از حد الکل را در موش‌ها در موقعیت‌های مختلفی از جمله نوشیدن زیاد الکل، اجبار و نوشیدن ناشی از استرس و حتی شرایط بدون استرس کاهش می‌دهد.

محققان به دنبال تأیید اثرات بالینی که در مطالعات حیوانی دیده بودند، یک مطالعه اثبات مفهوم دوسوکور و کنترل شده با دارونما را بر روی انسان انجام دادند. آنها دریافتند که آپرمیلاست که به صورت خوراکی تجویز می‌شود، در کاهش تعداد نوشیدنی‌های مصرفی روزانه تا بیش از نصف موثر است. در این آزمایش به طور متوسط، مصرف الکل افراد مورد آزمایش از پنج نوشیدنی در روز به دو نوشیدنی کاهش یافت.

دکتر آنجلا اوزبرن، یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه می‌گوید: من قبلاً چنین چیزی را ندیده بودم. این برای درمان اعتیاد به الکل طور کلی فوق العاده امیدوار کننده است.

نکته مهم این است که شرکت کنندگان در این مطالعه بالینی، به دنبال هیچ گونه درمانی برای اختلال مصرف بیش از حد الکل خود نبودند. دکتر باربارا میسون، یکی از نویسندگان این مطالعه معتقد است که آپرمیلاست ممکن است حتی در افرادی که قصد دارند به مشکل نوشیدن الکل خود رسیدگی کنند، موثرتر باشد.

وی گفت: اثر شگرف آپرمیلاست در کاهش نوشیدن الکل، همراه با تحمل پذیری خوب آن در شرکت کنندگان نشان می‌دهد که یک کاندیدای عالی برای ارزیابی بیشتر به عنوان یک درمان جدید برای افراد مبتلا به اختلال مصرف الکل است.

این مطالعه در مجله The Journal of Clinical Investigation منتشر شده است./ اخبار علم و فناوری

آردی که شما را برای مدت طولانی‌تری سیر نگه می‌دارد

دانشمندان از آرد مهندسی شده ویژه‌ای برای تهیه نوعی نان استفاده کرده‌اند که فرد را برای مدت طولانی‌تری سیر نگه می‌دارد و با کاهش سطح گلوکز خون و همچنین کاهش خطر ابتلا به دیابت و چاقی به طور بالقوه جایگزین سالم‌تری است.

این آرد جدید بر پایه حبوبات تولید شده است که شامل نخود، عدس و لوبیا می‌شود. فواید این آرد که برای کمک به ما در حفظ وزن سالم و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی مفید شناخته شده است، تا حد زیادی به حفظ شدن مواد گیاهی درون آن بستگی دارد.

پیتر الیس(Peter Ellis) بیوشیمی‌دان کینگز کالج لندن در بریتانیا می‌گوید: در دورانی که همه ما به افزایش مصرف فیبر تشویق می‌شویم، این مطالعه اهمیت شکل فیزیکی فیبر را نشان می‌دهد، زیرا دیواره‌های سلولی سالم به کند کردن هضم نشاسته، بهبود سطح گلوکز خون و شبیه‌سازی هورمون‌های سیری کمک می‌کند.

پس از تولید آرد و پختن نان، محققان آن را روی ۲۰ فرد سالم آزمایش کردند و نمونه‌هایی از نان سفید با صفر، ۳۰ و ۶۰ درصد آرد نخود برای آنها سرو شد. مربای بدون شکر نیز برای طعم بهتر به نان اضافه شد.

نان تقویت‌شده با نخود باعث شد داوطلبان احساس سیری بیشتری گزارش کنند. تجزیه و تحلیل خون این افراد نشان داد که این احساس سیری نتیجه‌ی افزایش ترشح هورمون‌هایی است که باعث سیری می‌شوند.

کاهش گلوکز خون نیز وجود داشت. آرد دارای ۳۰ درصد نخود سطح گلوکز خون را تا ۴۰ درصد کاهش داد، و افت تقریبا مشابهی از آرد ۶۰ درصدی در مقایسه با آرد معمولی مشاهده شد. محققان می‌گویند که علت آن وجود زمان بیشتر برای تجزیه نشاسته در بدن است.

بالاز باجکا(Balazs Bajka) فیزیولوژیست روده در کینگز کالج لندن می‌گوید: ما از نتایجی که در افراد سالم دیده‌ایم تحت تاثیر قرار گرفتیم و اکنون می‌خواهیم ببینیم که چگونه نان سلولی آرد نخود می‌تواند به مدیریت وزن بدن یا دیابت در آزمایش‌هایی در مقیاس بزرگ‌تر با افرادی که از این شرایط رنج می‌برند کمک کند.

محققان در مطالعه منتشر شده خود خاطرنشان کردند که تغییر عادات غذایی افراد برای پیشگیری و مقابله با مشکلات احتمالی مانند چاقی و دیابت می‌تواند دشوار باشد به همین دلیل است که پیشرفت‌هایی مانند این بسیار امیدوار کننده است.

غذاهای اصلی مانند نان را می‌توان طوری مهندسی کرد که برای ما بهتر باشد و نیازی به تلاش واقعی از جانب افراد وجود نداشته باشد. به طور کلی مشخص شده است که مصرف مداوم غذاهایی که نیاز به فرآوری کمتری دارند راهی برای داشتن طول بیشتر و سالم‌تر ماندن است.

این اولین مطالعه از نوع خود است که نشان می‌دهد چگونه استفاده از آرد کامل سلولی در نان می‌تواند اثرات مفیدی داشته باشد. هر چند موارد بیشتری در راه است. چنین رویکردی به طور بالقوه می‌تواند در سایر انواع مواد غذایی نیز مورد استفاده قرار بگیرد.

کاترینا ادواردز(Cathrina Edwards)، زیست‌شناس موسسه کوادرام در بریتانیا می‌گوید: ما مدت‌هاست که می‌دانیم ساختار غذا می‌تواند تاثیر زیادی بر ارزش غذایی آن داشته باشد. این مطالعه یک نمونه امیدوارکننده است.

ما امیدواریم که یافته‌های ما مورد توجه تولیدکنندگان مواد غذایی که به دنبال بهبود سلامت محصولات خود هستند، قرار بگیرد.

این تحقیق در مجله «American Journal of Clinical Nutrition» منتشر شده است./ اخبار علم و فناوری

پایگاه تحلیلی گفتمانی آبادان نیوز اخبار جنوب غرب کشور را بصورت تحلیلی، گفتمانی و خبری منتشر میکند.