کد خبر: ٢٥١١٤   نسخه چاپی  
  • تاریخ درج خبر:1401/02/26-١٠:٣٠

ابوالفضل امیری

 

آبادان نیوز : محققان دانشکده پزشکی دانشگاه "ویک فارست" آمریکا در مطالعه اخیرشان اظهار کردند، شبکه‌های مغزی می‌توانند در موفقیت افراد در کاهش وزن نقش داشته باشند.

محققان آمریکایی در یافته‌های جدیدشان کشف کردند که دو شبکه مغزی خاص می‌توانند تاثیر زیادی بر میزان موفقیت یک فرد در کاهش وزن داشته باشند.

دکتر "جاناتان بوردت"(Jonathan Burdette) استاد رادیولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه ویک فارست و محقق اصلی این مطالعه گفت: این کشف ممکن است در نهایت به توسعه درمان‌های مبتنی بر رفتار که مدارهای خاصی از مغز را برای کمک به کاهش وزن مورد هدف قرار می‌دهند، کمک کنند.

هدف محققان از انجام این مطالعه تعیین این بود که آیا میزان کاهش وزن پس از شش ماه مداخله مبتنی بر رفتار با اتصال در دو شبکه عملکردی(FNs) به نام‌های FN۱ و FN۲، در گروهی از افراد مسن مبتلا به چاقی مرتبط است یا خیر. شبکه‌های عملکردی مغز، مناطقی از مغز هستند که به طور هماهنگ با هم کار می‌کنند.

FN۱ و FN۲ برای اولین بار توسط بوردت و تیمش در سال ۲۰۱۸ شناسایی شدند در آن زمان محققان دریافتند که این دو شبکه در کاهش وزن موفق نقش مهمی دارند.

در این مطالعه ۷۱ شرکت‌کننده که در یک کارآزمایی بالینی تصادفی کاهش وزن، ثبت‌نام کرده بودند، در ابتدای کارآزمایی با اف‌ام‌آرآی یا تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی اسکن شدند تا مشخص شود آیا FN۱ و FN۲ می‌توانند همانند عاملی پیش‌بینی کننده در کاهش وزن عمل کنند یا خیر و اگر چنین است چگونه این اتفاق رخ می‌دهد.

شرکت‌کنندگان در حالت استراحت و سپس پس از دریافت وعده‌های غذایی، اسکن شدند. در پایان این کارآزمایی شش ماهه، داده‌ها برای مقایسه روابط بین شبکه‌های عملکردی یاد شده و تغییر وزن شرکت‌کنندگان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

محققان دریافتند که در طول حالت استراحت، رابطه عملکرد مغز در FN۱( که شامل مهارت‌های حسی و حرکتی است) به طور قابل توجهی با کاهش وزن طی شش ماه مرتبط است. در طول حالت مصرف غذا، کاهش وزن شش ماهه به طور قابل توجهی با FN۲(که شامل خودتنظیمی و توانایی تمرکز توجه است) مرتبط بود.

بوردت گفت: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که ویژگی‌های شبکه مغز افرادی که در کاهش وزن کمتر موفق‌تر بودند، متفاوت از افرادی بود که موفق‌تر بودند. برخی از افراد سوگیری حرکتی حسی ناخودآگاه قوی‌تری برای دنبال کردن غذا دارند، در حالی که به نظر می‌رسد این مورد در برخی دیگر کمتر است. در جامعه‌ای با وفور غذا و نشانه‌های غذا در همه جا، این اطلاعات می‌تواند به توضیح اینکه چرا برخی از افراد در کاهش وزن اضافی و حفظ آن چنین مشکلی دارند، کمک کند.

این اولین مطالعه‌ای است که مفاهیم کلیدی را که در درک چاقی و پرخوری مهم تشخیص داده شده‌اند را به موفقیت با کاهش وزن رفتاری در میان سالمندان مبتلا به چاقی مرتبط می‌کند.

بوردت گفت: یافته‌های ما بینش بیشتری در مورد مدارهای عملکردی پیچیده در مغز فراهم می‌کند، بنابراین ما اکنون درک مکانیکی از اینکه چرا افراد وزن کم نمی‌کنند، داریم. از نظر تئوری، اگر در مورد اصرارها و کنترل‌ها اطلاعات بیشتری داشته باشیم، می‌توانیم درمان‌های متفاوتی را برای یک فرد طراحی کنیم، نه اینکه با همه یکسان رفتار کنیم.

یافته‌های این مطالعه در مجله "Obesity" منتشر شد.


پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود ، برای نخستین بار توانستند ردپای نوعی قارچ‌ کش را در نوزادان و زنان باردار کشف کنند.

پژوهشگران "دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل"(UNC-Chapel Hill) برای نخستین بار، تراکم نشانگر زیستی یک قارچ‌ کش رایج موسوم به "آزوکسی‌استروبین"(Azoxystrobin) را در ادرار زنان باردار و نوزادان ۴۰ تا ۸۴ ماهه اندازه‌گیری کردند. همچنین آنها انتقال آزوکسی‌ استروبین مادر را به جنین موش هنگام شیردهی ثبت کردند.

همچنین، داده‌ های آزمایشی این پژوهش نشان داد که آزوکسی‌ استروبین با تراکمی وارد مغز موش‌های داخل رحم می‌شود که قرار گرفتن در معرض محیطی مرتبط را مدل‌سازی می‌کند. سپس، پژوهشگران با استفاده از غلظت‌های مشابه دریافتند که آزوکسی‌استروبین، برخی از نورون‌های قشر جنینی را از بین می‌برد.

"مارک زیلکا"(Mark Zylka)، مدیر مرکز علوم اعصاب دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل گفت: نگران‌کننده‌ترین جنبه پژوهش ما این است که این قارچ‌کش در حال حاضر به طور گسترده استفاده می‌شود. پژوهش ما نشان می‌دهد که زنان باردار و کودکان، در سطوح بسیار بالاتری از آنچه که از منابع غذایی انتظار می‌رود، در معرض آزوکسی‌استروبین قرار دارند.

زیلکا چندین سال پیش، هنگامی بررسی اثرات این قارچ‌کش روی سلول‌های مغز را آغاز کرد که او و همکارانش دریافتند اعضای گروه این قارچ‌کش باعث تغییر در بیان ژنی می‌شوند که نشان‌دهنده التهاب مغز است. این فرآیند در افراد مبتلا به اوتیسم و بیماری شناختی مرتبط با سن نیز مشاهده می‌شود.

این مواد شیمیایی، تولید رادیکال‌ آزاد را تحریک و ریزلوله‌ها را مختل می‌کنند. ریزلوله‌ها بخش‌هایی از نورون‌ها هستند که برای تقسیم سلولی، انتقال مواد شیمیایی بین سلول‌ها و حفظ شکل سلول مهم هستند.

صنعت کشاورزی، استفاده از آزوکسی‌استروبین و قارچ‌کش‌های گروه "استروبیلورین"(strobilurin) را در اواسط دهه ۱۹۹۰ آغاز کرد. کاربرد آنها به طور تصاعدی به ۱۰۰۰ تن افزایش یافته است و برای محصولاتی مانند سبزیجات، آجیل، سیب‌زمینی و میوه در آمریکا و همچنین برای غلات و چمن استفاده می‌شوند.

آزوکسی‌استروبین به خاطر روان‌آب کشاورزی، به مقدار زیاد در آب‌های سطح یافت شده و برای آبزیان و بی‌مهرگان، مضر شناخته شده است. بعدها، آزوکسی‌استروبین به تخته‌های دیواری مقاوم در برابر کپک اضافه شد که امروزه معمولا در ساخت و سازهای مسکونی و تجاری استفاده می‌شوند.

چندین آزمایش تجربی در دهه گذشته نشان دادند که آزوکسی‌استروبین توانایی ایجاد سمیت رشدی و سمیت عصبی را دارد. آزوکسی‌استروبین در قشر مغزی جنین موش‌، گونه‌های فعال اکسیژن یا رادیکال‌های آزاد را القا کرد که می‌توانند به سلولها آسیب برسانند.

آزوکسی‌استروبین در گورخرماهی، بیان ژن مرتبط با مرگ سلولی را در لارو تغییر داد و به بروز استرس اکسیداتیو در لارو و فرزندان بالغ منجر شد. پس از قرار گرفتن در معرض آزوکسی‌استروبین والدین گورخرماهی، میزان قابل توجهی از مرگ و میر و ناهنجاری در فرزندان مشاهده شد.

این بررسی‌ها نشان داد که آزوکسی‌استروبین در مراحل جنینی، سمی است و دانشمندان آن را به عنوان یک ماده شیمیایی در آمریکا شناسایی کردند که باید هدف اصلی برای زیست‌پایش قرار بگیرد.

با وجود این، اطلاعات زیادی در مورد این موضوع وجود ندارد که آیا انسان‌ها به ویژه کودکان خردسال و مادران باردار، در معرض مقادیر مضر آزوکسی‌استروبین هستند یا خیر و اینکه آیا آزوکسی‌استروبین می‌تواند از مادر به جنین منتقل شود و اگر چنین است، چه پیامدهایی برای سلامتی دارد.

آزمایشگاه زیلکا، آزمایش‌هایی را به سرپرستی "ونسین هو"(Wenxin Hu)، پژوهشگر دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل انجام داد تا قرار گرفتن در معرض یک نشانگر زیستی متعلق به آزوکسی‌استروبین را در ادرار زنان باردار و گروهی از نوزادان ۴۰ تا ۸۴ ماهه بررسی کند.

آزمایش‌های بیشتر نشان داد که آزوکسی‌استروبین از جفت عبور کرده، وارد مغز در حال رشد جنین موش شده و طی شیردهی به فرزندان منتقل شده است.

زیلکا گفت: آزوکسی‌استروبین در گرد و غبار خانه نیز شناسایی شده است و برخی از نمونه‌ها، تراکم بالایی از آن را نشان می‌دهند. پژوهش کنونی ما نشان می‌دهد که آزوکسی‌استروبین توسط انسان متابولیزه می‌شود؛ به این معنی که انسان آن را می‌خورد. برخی از کودکان به طور مداوم، سطوح بالایی از این متابولیت را داشتند که نشان می‌دهد آنها بطور مزمن در معرض آزوکسی‌استروبین قرار داشته‌اند.

وی افزود: این قارچ‌کش به اندازه سایر مواد شیمیایی مانند "پیرتروئیدها"(pyrethroids)، نرم‌کننده‌ها و مواد ضد حریق، در خانه رایج هستند. ما از جامعه علمی می‌خواهیم تلاش‌ها را افزایش دهند و تعیین کنند که آیا قرار گرفتن مزمن در معرض آزوکسی‌استروبین، طی رشد جنین و پس از تولد روی او تأثیر می‌گذارد یا خیر.

این پژوهش، در مجله "Environmental Health Perspectives" به چاپ رسید.

 

پایگاه تحلیلی گفتمانی آبادان نیوز اخبار جنوب غرب کشور را بصورت تحلیلی، گفتمانی و خبری منتشر میکند.

نظرات بینندگان
این خبر فاقد نظر می باشد
نظر شما
نام :
ایمیل : 
*نظرات :
متن تصویر: